Soms zegt iemand iets. Terloops. Langs de neus weg. Iets dat alles in een ander daglicht zet. Wel dit is zoiets.
Afgelopen week nog eens naar de academie in Antwerpen. Het is mijn vaste afspraak op donderdag. Met stip in mijn agenda of het nu druk is of niet. De jongste paar weken heb ik echter door allerhande, niet ter zake doende omstandigheden, enkele keren forfait moeten geven. En dat voel ik. Ergens ben ik de draad kwijt en ik loop dan ook wat verloren rond, niet goed wetend wat gedaan. De module die op dit moment loopt is fotografie. Helemaal mijn ding. Maar die donderdagavond krijg ik niets gedaan…
Vedet in een Duvel-glas
Na een poosje geef ik het op en peuter ik mijn maatje, Hannah, van achter de computer om in het ‘oude gebouw’ de expo te gaan bekijken. Er is altijd wel een of andere expo of andersoortig creatief event aan de gang in de academie. Ongelooflijk hoe het daar leeft en bruist. En als de kunst maar niks is, is het nog altijd heel verfrissend om onder het bonte, bierslurpende volkje te vertoeven. We belanden op een bankje aan heb binnenplein met een Vedet in een Duvel-glas (De Duvel was op) en hebben het over de dingen des levens.
Babylonische verwarring of Apocalyptische misverstanden
Terug in ons vertrouwde leslokaal, gaat het toch nog even over onze creatieve realisaties. Wat mij betreft, is de oogst eerder schamel met mijn ’30 days of coffee’-projectje op Instagram als een eenzaam hoogtepunt. En dan zegt Hannah dat ene ‘iets’ waar ik de rest van de avond én nacht mee in mijn hoofd zit:
Hannah: je doet het weer hé
Ikke: wat dan?
Hannah: de dingen uitleggen. Weet je, het is niet erg als de mensen je niet begrijpen.
Ik weet dat Hannah gelijk heeft. Ik heb de ontembare neiging mijn werk uit te leggen. De hamvraag is natuurlijk: waarom? Is het een angst om niet begrepen te worden? Is het omdat de mensen het anders niet kunnen begrijpen? Zou dat dan leiden tot Babylonische verwarring of Apocalyptische misverstanden? Niet, dus.
Het doet er niet toe of je nu begrepen wordt of niet. Het is wat het is. Je ziet het of je ziet het niet. En daarmee heb ik meteen mijn voornemen voor het nieuwe jaar beet. 2024 wordt het jaar waar ik niet langer begrepen wil worden. Het is eens wat anders dan meer sporten of minder bier drinken (beide, met een probabiliteit grenzend aan 100%, gedoemd om te mislukken).
Ben jij zelf nog op zoek naar goede voornemens? Hier is een tip: op 15 december organiseer ik in de studio van Argosgrafix samen met coach Koen Joly een creatieve workshop rond dit thema. Inschrijven kan via deze link: keik.be/back-to-the-future/
