Ik heb er de meest bizarre, bevreemdende en ontstellende jaarovergang ‘ever’ op zitten. Mijn echtgenote had me uitgenodigd om mee te gaan op ‘inbodiment’. Dat is een bijeenkomst van gelijkgestemde zielen om 4 dagen lang via dans, beweging en zelfexpressie contact te maken met je diepste zielenroerselen en dat in een veilige, door de community gedragen ‘sacred space’, op basis van een vegetarisch dieet en in de absolute afwezigheid van enige vorm van alcohol of andere geestverruimende substantie. Dit jaar voor mij dus geen vette beats of weelderig schuimende Duvel, maar zweverige mantra’s en geitewollen sokken-thee. O boy…

Chakra’s in de knoop

Nu moet je weten dat ik een broertje dood heb aan zweverig esoterisch gezwam. Mijn chakra’s liggen al jaren in een knoop en met mijn connectie met het universum komt het wellicht nooit meer goed. Maar je weet wat ze zeggen hé. ‘out of the comfort zone is where the magic happens’. Dus ja, ik heb toegezegd en heb me voorgenomen om eens flink buiten mijn comfort zone te ploeteren. En ik heb me echt gesmeten, hoor. Ik heb actief deelgenomen aan workshops, ceremoniële cacao gedronken (jakkes!!!), met Jan en alleman geknuffeld, extatisch gedanst en Sjamanistische rituelen ondergaan. En het ging, tot mijn eigen verbazing, heel erg goed.

Noodzakelijk tegengif

Dat is… tot ergens halverwege het event. Toen was de saturatiedrempel bereikt en kon ik het niet meer hebben.  Ik ben er van tussen gemuisd en ben gaan fotograferen in de bos. Het was een zalige vlucht in een kletsnatte natuur waar de innerlijke rust waar iedereen zo wanhopig naar op zoek is, voor het rapen ligt. De laatste dag heb ik mij terug getrokken in mijn boek. Een bloedstollende van geweld vergeven thriller. Tja, ik had wat tegengif nodig, denk ik.

Een onverwachte creatieve openbaring

Was het dan echt zo’n afknapper? Nee, absoluut niet. Het fysieke, lichamelijke aspect bevalt me prima en sommige oefeningen hebben echt deugd gedaan. Ik heb met een van de deelnemers zelfs een ware, creatieve openbaring gehad in de vorm van een onversneden ‘Abramovic’-momentje. Een bijzonder heftige ervaring die me tot in het diepste van mijn ziel heeft geraakt en met diezelfde emotionele geladenheid als het moment van het onverwachte weerzien van Ulay, Marina Abramovic’ ex-partner, tijdens haar performance ‘The Artist is Present’.

Wat te doen?

Op 2 februari gaat in de academie van Antwerpen het BYOB-event (Bring Your Own Beamer) opnieuw door. Aanvankelijk dacht ik een reeks visuals te maken als een soort van verderzetting van mijn SoapBox-beelden en die op een of andere manier wat te animeren. Maar nu twijfel ik…

Misschien moet ik een performance doen. Een eigen interpretatie van ‘The Artist is Present’ van Marina Abramovic. Het idee om mijn belevingen van het afgelopen weekend te verwerken in een creatieve opstelling, fascineert me wel. Maar ik ben ook wat bang. Ik ben natuurlijk Marina Abramovic niet. Ik beschik niet over haar mentale onverzettelijkheid. En is BYOB daar wel de juiste plek voor? Anderzijds: als het daar niet kan, waar dan wel? Ach… misschien moet ik het gewoon doen. Wat denken jullie? Laat maar weten.

Voor wie meer wil weten over inbodiment: https://www.inbodiment.be/

Voor wie meer wil weten over BYOB: https://sites.google.com/arties.be/byob-antwerp-2023/

Voor wie meer wil weten over The Artist is Present van Marina Abramovic:
https://www.youtube.com/watch?v=YcmcEZxdlv4