VIGC Verbindt is het sympathieke event van VIGC in samenwerking met de Luca School of Arts, de Artevelde Hogeschool en AP Hogeschool Antwerpen en heeft de expliciete bedoeling om de gevestigde grafische industrie en het jonge aanstormend talent met elkaar in contact te brengen. En dat is lang niet zo makkelijk als het lijkt…

File, file, file…

Vanuit Leuven naar hartje Gent midden in het spitsuur… ik heb wel eens betere ideeën gehad. Maar goed, na eindeloos geschuifel op de autostrade, kom ik dan toch – royaal te laat – aan. En dat is best jammer, want dat betekent dat ik de naar verluid bijzonder inspirerende sessie van Robin Velghe (Rhymezlikedimez) compleet heb gemist en nog net de laatste slides van Didier’s ‘digital evolution in print’ zie voorbij flitsen. Volgende keer misschien toch maar de trein…

Work hard, play hard

Dat dat ‘verbinden’ geen evidente zaak is, maakt vooral Benoît Vancauwenberghe (20Something) kristalhelder. Benoît, #millennialexpert, weet wel wat te vertellen als het gaat om de generatiekloof die speelt bij menig selectiegesprek. Als aanstormend creatief je portfolio op tafel gooien en verwachten dat de creatief directeur aan de andere kant van de tafel in blinde verwondering voor zoveel moois je meteen een contract onder de neus duwt, is dus niet de juiste aanpak. Die creatief directeur is immers nog een exponent van Gen X en dat zijn mensen die stammen uit een pre-internet tijdperk (OMG!!!). Het adagio ‘work hard, play hard’ is een mantra dat ingekaderd boven hun bed hangt en laat dat nu net haaks staan op de zucht naar imminente bevestiging die zo kenmerkend is voor de immer ongeduldige Millennials.

Roze sokken

Dus… heb geduld, probeer te verbinden, spreek over je interesses, vertel over je passies… Je zal merken dat er aan de andere kant van de tafel plots heel wat luisterbereidheid ontstaat. Wat niet wil zeggen dat je selectiegesprek de allure moet hebben van vrijblijvende toogpraat. Nee, je moet nog altijd een sterk verhalen brengen. Weten waarin je onderscheidend bent, helpt. Breng je boodschap ook met overtuiging. Niet alleen met woorden, maar evenzeer met een zekere ‘attitude’. Opvallen is wat je moet doen. Als dat kan, zoals Benoît zelf demonstreert, door roze sokken te dragen, well… so be it.

Gevestigde waarden vs. losgeslagen creatievelingen

Hoe diep de kloof is tussen de gevestigde spelers en het jonge volkje, bleek misschien nog het meest uit de ‘pitches’ waarbij grafische bedrijven zich voorstelden als werkgever. Bedrijven als Enfocus, Chili Publish, Agfa, Xeikon… het zijn gevestigde waarden in onze branche en we mogen maar wat trots zijn dat zoveel Belgische bedrijven de boventoon voeren in de grafische industrie. Maar de studenten hoorden het volgens mij veelal in Keulen donderen. Veel van de achterliggende technologie is voor hen ongekend terrein. Geen idee waarvoor PitStop dient, laat staan dat ze zich realiseren waarom automatisering zo’n ‘big’ issue is. Kan je dan niet gewoon op ‘print’ klikken als er een order binnen komt… Hier gaapt een kenniskloof ter grootte van de Grand Canyon en dan druk ik mij nog voorzichtig uit.

Het helpt natuurlijk ook niet dat het meerendeel van de profielen die deze bedrijven zoeken, technische of IT-geörienteerde profielen zijn en de zaal vol zit met losgeslagen creatievelingen die vooral ‘coole shit’ willen maken.

Meer dan ooit nodig

Misschien bewijst deze kloof net dat evenementen zoals VIGC Verbindt meer ooit dan nodig zijn. Want vergis je niet ‘coole shit’ maken is dan wel ‘vet’, op een gegeven moment moet je design ook op papier, textiel of nog wat anders terecht komen en dat zou wel eens een serieuze PITA kunnen zijn als je niet een minimaal besef hebt van hoe de achterliggende processen in mekaar steken.