Afgelopen week organiseerde VIGC samen met Canon voor het eerst BOPE (Benelux Online Print Event) in één van de bollen van het Atomium. Met ruim  130 deelnemers en een hele rits internationale sprekers, zat de bol goed vol. JumpLine was op de afspraak.

Op een warme dag in een metalen bol zitten… Het is een broeierige belevenis. Volgens mij dateert de airco, net als het Atomium zelf, uit 1958. Maar dat kon de pret geenszins bederven. Want BOPE was een regelrechte voltreffer.

Werk aan de winkel

Met BOPE wil VIGC e-commerce en meer specifiek de mogelijkheden inzake online print belichten. En dat is geen overbodige luxe. Van Lionel Soccal, hoge pief bij Google Belgium, leren we dat in België slechts 41% van de KMO retail shops on line aanwezig is. Dat betekent dus dat een ruime meerderheid nog niet eens een website heeft… En die online presence is nochtans belangrijk. “You need to be on line for consumers to buy off line”, orakelt Soccal. Een sterke aanwezigheid online zorgt voor meer volk over de vloer. Er is dus werk aan de winkel.

Achter de schermen

Cis Scherpereel, auteur van het boek ‘De people factor in e-commerce’, geeft ons een kijkje op de menselijke kant van e-commerce. Zo mocht Cis even bij Bol.com achter de schermen piepen. “Al die retourzendingen genereren een gigantische afvalberg”, aldus Scherpereel. Mensen gebruiken blijkbaar van alles en nog wat om hun ’toch-maar-niet-pakketjes’ dicht te plakken, te lijmen of te timmeren. Ook het leveren van pakketjes verloopt niet altijd zo efficiënt als je zou denken. Cis kon een dagje meerijden met een pakjesbezorger. De man deed zijn beklag over het feit dat hij regelmatig voor een deur staat waarvan hij op voorhand weet dat er niemand thuis is. Op dat vlak is er dus nog wel wat ruimte voor verbetering. Maar e-commerce kan ook mooi zijn. Zo had Scherpereel een hele reeks inspirerende cases bij waaronder MyMuesli (zelfsamengestelde muesli in super coole kokers), Anna Pops (authentieke kinderschoentjes) en Deeleenkoe (yep, online een stukje van een koebeest reserven… het kan).

Web-to-pack

Een van de meest indrukwekkende key notes was voor mij het ‘web-to-pack’-verhaal van Packly. De sympathieke Giuseppe Prioriello, een van de oprichters van Packly, kwam speciaal vanuit Italië overgevlogen om zijn verhaal te doen. En dat was absoluut de moeite. Als het over verpakkingen gaat, zijn grote oplagen immers nog steeds de norm. En dat valt best te begrijpen. Een verpakking uitwerken is een complex gegeven. Kapvormen, lakken, steunkleuren… packaging is echt wel ‘next level shit’ om het met termen uit Patser te zeggen. Packly heeft een oplossing voor dit oud zeer en biedt je de mogelijkheid om online, op basis van jouw afmetingen en met jouw design, een 3D-weergave te genereren van je verpakking. Die 3D preview kan je sharen met je klant. Klant tevreden? Dan kan je op Packly je verpakking laten drukken vanaf… 1 exemplaar. O ja, Packly zorgt voor gratis verzending in de hele EU. Nu kunnen we voor die heerlijke zelfgemaakte confituur van oma perfect passende verpakkingen ontwerpen en laten drukken op een oplage die oma niet opzadelt met een gigantische stock. Geweldig, toch.

Ondernemer pur sang

Afsluiten deed BOPE met Wouter Haan van Simian, de online drukkerij achter Reclameland, Drukland en Flyerzone. Een heerlijk wervelend ondernemersverhaal doorspekt met Hollandse nuchterheid en de passende, tot de verbeelding sprekende groeicijfers. Fantastisch om in dit land, waar oeverloos geleuterd wordt over ‘zware beroepen’ en ‘vervroegd met pensioen gaan’, iemand met zoveel passie te horen praten over zijn bedrijf. Een echte topper, die Wouter.

Twee enkeltjes China voor 40 EUR

E-commerce is fantastisch en na een dag zoals deze mag het duidelijk zijn dat hier nog heel wat kansen liggen. Toch een bedenking. Onlangs kocht mijn tienerdochter wat prul op een of andere online shop. Enige tijd later kwam bij mij op het werk (handig zo’n papa met een eigen bureau) een pakje aan uit China. Het eerste van twee leveringen… En dat voor een totaal gespendeerd bedrag van nog geen 40 EUR! Voor dat geld kan je niet eens met de trein naar zee sporen…  Stel je voor wat er gebeurt als al die ‘digital natives’ een eigen credit card hebben? Ik mag er niet aan denken.