Laatst was ik uitgenodigd in Moskou. Je weet wel, dat stadje in het verre Rusland. Ik keek er een beetje tegen op. Moskou staat nu niet gauw bekend om zijn gezelligheid en zijn mooi weer. Sneeuw lag er echter niet.

Ben je al eens in Moskou geweest? Ik wel. En ik wil er nog eens naar toe. Toegegeven, het helpt als je een klant hebt die er woont. Hij nodigde me uit. Zo gezegd zo gedaan. Planning gemaakt, ideeën en moodboards deftig voorbereid, visum oké, handbagage in orde en hup, het vliegtuig op. Domodedove, here I come.

Eens in Rusland, gedaan met Engels. Geboekt via Airbnb, wat blijkt; douche kapot. Een hele uitleg aan de dame in kwestie, eindigde met één zinnetje van haar kant: ‘No English’. Lap. Wassen aan de lavabo dan maar.

De Metro

Cyrillisch, het is eens wat anders. Je kan het amper lezen en je begrijpt er niks van. Nazdrovje, dat is pas ’s nachts. Eerst met de chauffeur naar je locatie en dan de metro op. Drammen tussen mannen en vrouwen. Wat een pareltjes! De metrostations bedoel ik. Alleen al daarvoor zou je Moskou bezoeken. Lange roltrappen, gangen opgeluisterd met de mooiste plafond- en wandversiering. En dan die lusters…! De metro kwam telkens te vroeg.

Tussen de professionele meetings door, was er gelukkig tijd om enkele dingen te bezoeken.

Ken je het rode plein?

Dat is dat plein waar vroeger, voor de Opperste Sovjet, hele parades werden gehouden. En waar eens een Duitser met een vliegtuigje landde. Lenin ligt er trouwens ook opgebaard. Er staat ook de Kathedraal van de Voorbede van de Moeder Gods op de Greppel. Of ook wel kortweg de Vasili-basiliek. Gebouwd naar aanleiding van de overwinning van Ivan de Verschrikkelijke (die uit waanzin zijn eigen zoon vermoordde) op de Wolga-tataren. De gekleurde torentjes zouden de hoeden zijn van de overwonnen Tataren… Wij naar binnen. Kamertjes, gangetjes… net de Russische communicatie. Je weet niet waar je bent en of je juist zit. Wel mooie iconen, magische inkleding en prachtige typografie. Handgeschilderd, typo en Rusland gaat goed samen, knap!

Tretyakov

Tretyakov was een Russische industrieel die een eigen kunstverzameling had. Ze zijn te zien in de – hoe raad je het – Tretyakov-gallerij. Je hebt er twee. De oude in het centrum van de stad en een nieuwe, die na het Sovjet imperium is gebouwd in het Gorkipark. We bezochten de oude galerij. Mijn mond viel open. Repin, Perov, Soerikov en niet vergeten, Serov… onvoorstelbaar. Mooie landschapppen, prachtige taferelen, sprekende portretten… Die Russen konden schilderen! Een must voor elke cultuurliefhebber. Moet je zeker eens doen, niet te doen!

SuperPutin

Op een ander vrij moment bezochten we een tentoonstellingsruimte van UMAM ‘Ultra Modern Art Moscow’. De expo titelde ‘SuperPutin’. Aan verschillende artiesten werd gevraagd een beeld van Putin te schetsen. Tja, dan krijg je Putin als superheld, als natuurliefhebber, als sportman, als jonge knaap … Het was verboden te lachen.

Het verbaasde me niet dat er vooral niet-Russiche toeristen rondliepen die met een grijns een selfie namen. Was dit erover? Was dit echt? Was dit oprecht? Nu goed, een beetje humor kan nooit kwaad, het geeft lucht. En misschien was dat wel de bedoeling.

Putin wordt er op handen gedragen. Als het volkslied klinkt, wordt het stil in de bars. Als Putin zijn nieuwjaarsspeech geeft, luister je. Papa Putin maakt Rusland weer groot. En dat zie je. Moskou straalt. De olympische winterspelen bracht hij naar Sotchi en straks kijkt de hele wereld naar voetbal in zijn Rusland. Dan mag je jezelf niet buitenspel zetten.

Nazdrovje!

JumpLine:
Tretyakov Gallery: https://www.tretyakovgallery.ru/en/
Umam: https://umammuseum.com/
Typo Russia: http://typomania.ru/