Onlangs vond in de Antwerpse KBC-toren een speciaal congres van het Vlaams Innovatiecentrum voor Grafische Communicatie (VIGC) plaats. Het thema: de toekomst van grafische communicatie. In de aanloop naar het panelgesprek haalde de moderator aan dat diezelfde vraag 10 jaar geleden ook al het centrale onderwerp was. Of er ondertussen wat veranderd is? Ik denk het wel.

Het einde van het print-tijdperk wordt al jaren voorspeld. De komst van de computer zou alle papierwerk overbodig maken. In realiteit heeft het IT-gebeuren voor een immense papierberg gezorgd waarvoor de grafische sector alleen maar diep dankbaar kan zijn. Later zou het Internet en nog later het PDF-formaat de onomstotelijke komst van het paperless office inzetten. Niets van aan, zo blijkt. Het is pas met de komst van de smartphones en tablets dat het tij definitief lijkt gekeerd te zijn en papier in het verdomhoekje is terecht gekomen.

Toch heeft papier en dus ook drukwerk een aantal unieke voordelen tegenover het digitale geweld. Zo is drukwerk tactiel. Het is een fysiek object. Je kan het vast pakken, voelen,  ruiken, scheuren, verbranden in je stoof… Probeer dat maar eens met een app 🙂 Verder is drukwerk bijzonder laagdrempelig. Je hoeft het niet op te starten, je hebt geen WIFI nodig  en er is geen batterij die plat valt op het verkeerde moment. De fameuze ‘bookbook-movie’, die IKEA realiseerde in samenwerking met BBH Signapore ter promotie van de catalogus 2015, brengt dit magistraal in beeld.

Alles OK dan? Toch niet. Kranten verkopen voor geen meter, magazines vinden geen adverteerders en de oplages van commercieel en ander drukwerk tuimelen naar beneden. Als print wil overleven, moet het zich opnieuw uitvinden. Hoe? Door net dat tactiele, fysieke aspect uit te spelen. Drukwerk moet iets unieks zijn, wat exclusief misschien. Mooi vormgegeven en veredeld met lakken, folies of speciale inkten. Iets dat niet zomaar wordt rond gestrooid, maar bedachtzaam wordt gereserveerd voor de beste klanten. Iets wat je kan koesteren en zich niet met één muisklik naar de vergetelheid laat verwijzen… You get my drift.

Bovendien zijn er nog heel wat industrietakken die het  goed blijven doen. Denk maar aan de verpakkingsindrustie. Ik zie het nog zo snel niet gebeuren dat onze ontbijtgranen in een hoopje pixels verpakt worden. En natuurlijk zijn er papierproducten die we nooit kunnen vervangen door pixels. In opdracht van Le Trèfle realiseerde Leo Burnett France onderstaand reclamefilmpje om de kracht van (wc)-papier in de verf te zetten. Goed voor meer dan 10 miljoen views op het YouTube kanaal van Le Trefle.

Wat er ook van zij, de industrie moet aanvaarden dat het het koninkrijk van de grafische communicatie niet langer voor zichzelf heeft. Those days are over. Permanently. Wat denken jullie er over?

JumpLine: the IKEA bookbook microsite

JumpLine: Vlaams Innovatiecentrum voor Grafische Communicatie