Onlangs vroeg iemand me: “wat is je creatiefste moment van de dag?” Geen idee, eigenlijk. Ik wist niet dat daar een vast moment voor hoorde te zijn. Soit, omwille van het hogere goed en toch wel enige nieuwsgierigheid, ging ik bij mezelf op zoek naar de meest creatieve momenten van de dag. Een verassing, zo blijkt.
Op zoek naar het creatiefste moment
Eén welbepaald moment kon ik alvast meteen elimineren in mijn zoektocht naar het ultieme creatiemoment. Het zal menigeen niet verwonderen, maar voor 10u ’s ochtends krijg ik niet veel gedaan. Tot mijn cafeïne-nood de volle 100% voldaan is, ben ik volop bezig met het aanvaarden van de onvermijdelijke realiteit van een nieuwe dag. Anderzijds ben ik ’s avonds op mijn best. De uren tussen 8u en 10u ’s avonds leveren vaak goed werk op. Toch zijn dit niet mijn creatiefste momenten.
Wanneer dan wel, hoor ik u denken. Wel, eigenaardig genoeg, valt dit voor mij vaak op momenten dat ik eigenlijk geen tijd heb. Typisch is dit eerder in de late namiddag. De dag is zowat afgerond. Soms heb ik zelfs mijn jas al aan en dan ineens… de ene ingeving na de andere. En voor ik het goed en wel besef, zit ik ruim een uur (met jas en muts) achter de computer met het almaar dwingender gevoel dat het nu écht wel tijd is om te vertrekken. Ook vlak voor de middag heb ik vaak zo’n moment. Met de boterhammendoos al in de hand en een groeiend gevoel van knagende honger, begin ik steevast toch, snelsnel, een nieuw ideetje uit te werken. Of het moment (een beetje gênant, eigenlijk), dat ik eigenlijk naar toilet moet. Hopeloos, is dat. Hoe meer de inwendige druk toeneemt, hoe beter de creatie loopt… (mijn excuses voor de woordkeuze) tot ik noodgedwonen een spurt moet trekken naar de dichtsbijzijnde sanitaire voorziening.
Ik zie één rode draad in mijn fundamenteel, maar verder volledig arbitrair, zelfonderzoek, namelijk: een dwingend gevoel van urgentie en een zekere mate van ‘oncomfortabelheid’. Blijkbaar zijn dat, voor mij althans, dé ingrediënten voor een geslaagde creatie. Dus, als je ooit iemand opmerkt, helemaal ingeduffeld, ongemakkelijk schuifelend op zijn stoel en met een verkramp grimas op zijn gelaat… weet dan dat er niets ernstig aan de hand is. Integendeel, die persoon heeft wellicht het meest creatieve moment van de dag 🙂